TÜRKÇE RÜYA

hep endişelenirdim

erken gidecek diye

yani öyle küçükken falan değil sadece 
             -ki o çok normal-

büyüyünce de 

mesela üniversitedeyken

hatta çakı gibi bir askerken bile

koyu bir korkuydu duyduğum

baba kaybı üzerine

lisede staja, uzaklara gittiğim bir gün

hiç unutmam

iznik’te kalkmasını beklerken bir J9’un 

burnuma geldi kazağının kokusu

sarıldım hayaline 

hadi orda da küçüktüm diyelim

ama ben, şimdi, yani bugün,

böyle kazık kadar bir adamken bile

hep bir ihtiyaç duyarım sanki babama

türk halkı gibi aynı

bir gün bahadır da aynı şeyi söyleyince

         en son ne zaman ağladınız’ı konuşuyorduk

         why do people crymevzu  bahsinde 

erkekler ağlar mı hiç gibisinden,

bir soru çıkardıydım cebimden

sırf sınıfı fış fışlamak için, 

öğlene yaklaşan bir saatti,

hala uyku akan gözlere tuttuydum soruyu, 

bahadır “daha bu sabah ağladım ben” dedi, 

“babamı gördüm rüyamda. ölmüştü.

ne yapayım, tutamadım kendimi.”

sınıf toparlandı biraz, herkes oturduğu yerde doğruldu

boğazlar temizlendi

uykuyu kovmuştuk oradan

ve bir an için yaşadı herkes o kadim endişeyi 

girdik bahadır’ın türkçe rüyasına 

o ders unuttuk İngilizceyi